مطالعه کمی و کیفی آنتوسیانین ها و فلاونول ها در پوست حبه چند رقم انگور با استفاده از کروماتوگرافی مایع با کارآیی بالا (hplc)

مقدمه: میوه انگور به دلیل دارا بودن انواع فلاونوئیدها از جمله آنتوسیانین ها و فلاونول ها از ارزش غذایی دارویی بالایی برخوردار است که نوع و درصد ترکیبات تحت تأثیر ژنوتیپ و شرایط محیطی قرار می گیرد. هدف: بررسی آنتوسیانین ها و فلاونول ها در چند رقم مهم انگور با طیف رنگ متنوع. روش بررسی: پوست حبه ارقام انگورآب، بیدانه قرمز، فخری قرمز، موسکات هامبورگ، فلیم سیدلس، سرخک و آش سیاه شیراز بوسیله حلال آبی متانولی عصاره گیری شد. ترکیب آنتوسیانین ها و فلاونول ها با استفاده از hplc مورد بررسی قرار گرفت. نتایج: بیشترین مقدار آنتوسیانین کل 44/0 (آش سیاه شیراز) و فلاونول کل 67/0 (انگور آب) میلی گرم درصد گرم بود. بیشترین مقدار سیانیدین در بیدانه قرمز (6/91 درصد)، پئونیدین در فخری قرمز (4/91 درصد)، دلفینیدین در فلیم سیدلس (9/4 درصد)، مالویدین در سرخک (7/87 درصد) و پتونیدین در موسکات هامبورگ (4/4 درصد) مشاهده شد. کوئرستین ترکیب فلاونولی غالب (21/ 61) درصد در آش سیاه شیراز تا 37/87 درصد در موسکات) در تمام ارقام بود. بیشترین مقدار لاریسیترین در سرخک (7/16 درصد)، میریستین در آش سیاه شیراز (4/28 درصد) و کاامفرول در فلیم سیدلس (4/21 درصد) و ایزورامنتین در فخری قرمز (4/14 درصد) مشاهده شد. همچنین تخمین فعالیت هیدروکسیلاسیون و متیلاسیون نشان داد که برای هر دو، آنتوسیانین ها سوبستراهای بهتری نسبت به فلاونول ها می باشند. نتیجه گیری: ارقام انگور مورد مطالعه از نظر محتوا، نوع و نسبت آنتوسیانین ها و فلاونول ها و الگوی هیدروکسیلاسیون و متیلاسیون آنها متفاوت بودند. این امر منجر به تفاوت در ارزش غذایی- دارویی و بویژه اثرات آنتی اکسیدانی، پایداری، حلالیت و ویژگی های رنگ آنها می شود.